obrotowy
Encyklopedia PWN
mechanizm
układ ciał (elementów) przeznaczony do przekształcania ruchu jednego lub kilku ciał i sił wywieranych na te ciała w pożądany ruch innych ciał i siły oddziaływań tych ciał;
[gr.],
mechanizm przekształcający obrotowy ruch korby w prostoliniowy zwrotny ruch suwaka, rzadziej odwrotnie, przy użyciu zespołu: jarzma (pręt z wyciętą w nim prowadnicą) i poruszającego się w prowadnicy kamienia ślizgowego (metalowego elementu osadzonego obrotowo na czopie współpracującego elementu, najczęściej korby);
mechanizm maltański, krzyż maltański,
mechanizm do przekształcania ciągłego ruchu obrotowego członu napędzającego — tarczy z czopem, w okresowo przerywany ruch obrotowy członu napędzanego — o kształcie krzyża maltańskiego;
mechanizm złożony z 2 członów ruchomych: śruby i nakrętki; ruch obrotowy jednej z nich powoduje ruch poosiowy drugiej;
moment pędu, kręt,
wielkość charakteryzująca ruch ciała (np. punktu materialnego, bryły sztywnej); odgrywa dużą rolę przede wszystkim w dynamice ruchu obrotowego.
orientacja
mat. termin pojawiający się w matematyce w różnych sytuacjach związanych z intuicją wyboru stron w przestrzeni (prawy–lewy), a także z obiegiem okręgu (zgodnie ze wskazówkami zegara lub przeciwnie).
[łac.],
