obrotowy
Encyklopedia PWN
element łączeniowy stosowany do budowy pól komutacyjnych dawnych automatycznych central telefonicznych;
odmiana tłoczenia, przekształcanie krążka blachy w bryłę obrotową przez stopniowe dociskanie narzędziem blachy do obracającego się wzornika;
dźwignica do przechylania lub obracania zbiorników lub wagonów (np. z węglem), w celu ich opróżnienia;
techn. element w postaci cienkiej płyty lub bryły, którego zarys zostaje przeniesiony (np. przy prasowaniu, kopiowaniu) na obrabiany przedmiot w taki sposób, że kształt wybranej linii na powierzchni przedmiotu (np. tworzącej bryły obrotowej) lub kształt powierzchni przedmiotu odpowiadał zarysowi w.;
zegar
przyrząd do wyznaczania czasu.
[niem.],
