obozy jenieckie
Encyklopedia PWN
miejsce więzienia, odosobnienia, a także ekonomicznej eksploatacji żołnierzy WP wziętych IX 1939 do niewoli sowieckiej; m.in. w Ostaszkowie, Kozielsku, Starobielsku, Równem, Krzywym Rogu, Lwowie;
obozy jenieckie żołnierzy polskich w okresie II wojny światowej,
obozy żołnierzy WP, PSZ wziętych do niewoli w czasie kampanii wrześniowej 1939, kampanii francusko-niemieckiej 1940 i na innych frontach, pilotów samolotów zestrzelonych podczas nalotów lotniczych na III Rzeszę i kraje okupowane, żołnierzy AK z akcji „Burza” i z powstania warszawskiego 1944.
obozy jeńców wojennych w okresie II wojny światowej,
miejsca przymusowej izolacji jeńców wojennych określała genewska konwencja z 1929 (genewskie konwencje i protokoły) oraz haski regulamin z 1907 dotyczący praw i zwyczajów wojny lądowej.
miejsca więzienia i odosobnienia, pracy niewolniczej i masowej zagłady, organizowane przez władze hitlerowskie 1933–45 na terenie III Rzeszy i krajów okupowanych;
zbrodnie hitlerowskie w Polsce 1939–45,
zbrodnie w okresie II wojny światowej dokonane w wyniku świadomej i planowej działalności niemieckiej partii narodowosocjalistycznej NSDAP, instytucji i organów państwowych, organizacji III Rzeszy oraz ich funkcjonariuszy.
