obojętne
Encyklopedia PWN
atom
fiz. najmniejsza cząstka pierwiastka chemicznego, posiadająca jeszcze właściwości tego pierwiastka, określoną masę oraz specyficzne właściwości fizyczne.
[gr. átomos ‘niepodzielny’],
neutron
elektrycznie obojętna cząstka z grupy barionów, składnik jąder atomowych (obok protonów);
[łac.],
właściwość gleby uzależniona od stosunku jonów wodorowych H+ i wodorotlenkowych OH– w roztworze glebowym i fazie stałej gleby;
chem. cecha roztworu elektrolitu zależna od równowagi między właściwościami kwasowymi i zasadowymi substancji rozpuszczonych w roztworze
środek do oczyszczania zębów i dziąseł;
instrumentalne oznaczenie jakościowego i ilościowego składu zewn. warstw atomowych ciała stałego oraz cząstek na nim zaadsorbowanych, a także określenie ich elektr., magnet. i termodynamicznych właściwości oraz elektronowej i krystalograficznej struktury.