nosa
Encyklopedia PWN
lek o działaniu sympatykomimetycznym, pochodna imidazoliny;
otorynolaryngologia
dział medycyny klinicznej zajmujący się diagnostyką i leczeniem chorób uszu (otologia), nosa (rynologia), gardła i krtani (laryngologia), także diagnostyką i leczeniem zaburzeń słuchu (audiologia), zaburzeń głosu i mowy (foniatria), zaburzeń równowagi (otoneurologia);
[gr. oús, ōtós ‘ucho’, rhís, rhinós ‘nos’, lárygx ‘krtań’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
akrocyjanoza
choroba objawiająca się sinicą i zaburzeniami czucia palców, dłoni, stóp, nosa;
[gr.],
akromegalia
przewlekła choroba wywołana nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu (somatotropiny), najczęściej przez gruczolak przysadki;
[gr. ákron ‘kończyna’, mégas, megálou ‘wielki’],
wyciąg z pyłków różnych roślin, stosowany zarówno w celu określenia przyczyny uczulenia (a.p. do celów diagnostycznych), jak i leczniczo (a.p. do celów leczn.) w schorzeniach alergicznych spowodowanych przez pyłki roślinne,
ros. prozaik, dramatopisarz i historyk;