niemieckim

Encyklopedia PWN

zjawisko gospodarczo-społeczne XIII–XIV w., obejmujące swym zasięgiem Europę Środkowowschodnią (w Polsce od początku XIII w., najpierw na Śląsku i Pomorzu), polegające na organizowanym zazwyczaj przez wielką własność osadnictwie ludności na podstawie prawa osadniczego zwanego prawem niemieckim;
język z zachodniej grupy języków germańskich;
termin powstały w pocz. XIII w. na Śląsku i Morawach oznaczający swobody i prawa przyznawane kolonistom przybywającym od końca XII w. z Rzeszy na wezwanie władców i wielkich właścicieli ziemskich; → prawo niemieckie.
Niemieckie Zjednoczenie w Polsce Zachodniej, Deutsche Vereinigung in Westpolen,
wpływowa hitl. partia polit. Niemców w Wielkopolsce i na Pomorzu 1934–39
kolonia niem. w południowo-zachodniej Afryce;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia