nieciągły
Encyklopedia PWN
geometria
dyscyplina nauki zajmująca się badaniem figur, tj. fragmentów rozmaitych przestrzeni.
[gr. gḗ ‘ziemia’, metréō ‘mierzę’],
teorie fizyczne opisujące procesy, w których biorą udział mikrocząstki (np. atomy, cząstki elementarne), uwzględniające dyskretny (nieciągły) charakter wielkości fizycznych opisujących stany mikrocząstek (kwantowanie);
zbiorcze określenie działów matematyki badających struktury matematyczne o charakterze dyskretnym, czyli nieciągłym — przede wszystkim skończone, a co najwyżej przeliczalne (przeliczalny zbiór);
dział analizy mat., poświęcony abstrakcyjnym uogólnieniom znanych pojęć geometrii klas. i matematyki elementarnej: długości odcinka, pola wielokąta, objętości wielościanu, 0-wymiarowej miary liczącej, tzn. liczby elementów zbioru.
Mickiewicz Adam Bernard, ur. 24 XII 1798, Nowogródek lub Zaosie k. Nowogródka, zm. 26 XI 1855, Stambuł,
poeta, już przez współczesnych uznawany za największego poetę polskiego romantyzmu.
miernik, przyrząd pomiarowy wskazujący,
przyrząd pomiarowy, za pomocą którego otrzymuje się wskazanie wartości wielkości mierzonej;
