newtonowskimi
Encyklopedia PWN
Laplace 
, ur. 25 III 1749, Beaumont-en-Auge (Normandia), zm. 5 III 1827, Paryż,
francuski matematyk, astronom i fizyk; największy uczony końca XVIII i początku XIX w..
[laplạs]
Pierre Simon de , ur. 25 III 1749, Beaumont-en-Auge (Normandia), zm. 5 III 1827, Paryż,
zasada sformułowana 1883 przez E. Macha w wyniku kryt. analizy podstaw mechaniki newtonowskiej;
Merkury, symbol 
,
astr. najbliższa Słońca i najszybciej poruszająca się po niebie planeta Układu Słonecznego.
,
Naviera–Stokesa równanie ruchu płynów
podstawowe równanie ruchu płynów lepkich newtonowskich; wg tego równania, zgodnie z II zasadą dynamiki (Newtona zasady dynamiki), przyspieszenie jednostkowej masy płynu jest równe sumie sił działających na tę masę, tzn. siły masowej (np. grawitacyjnej, siły bezwładności), siły ciśnieniowej (2. człon równania), siły tarcia wewn. pochodzącej od naprężeń ścinających przy deformacji płynu (człon 3. i 4. równania);
[r. r. p. n. stouksa],
wspólna nazwa 2 stanów skupienia materii — cieczy i gazów;
fiz. pojęcie będące w fizyce odpowiednikiem potocznego pojęcia przestrzeni — trójwymiarowej nieograniczonej rozciągłości (obszaru) lub części tej rozciągłości objętej jakimiś granicami
