nerwica

Encyklopedia PWN

[gr.],

kierunek psychologii głębi (teoria) i metoda psychoterapii (praktyka) zainicjowane przez S. Freuda.

[gr.],

jedna z projekcyjnych metod diagnozy i terapii zaburzeń psychicznych, nerwic, nieprzystosowania społ. oraz rozwiązywania trudnych i konfliktowych sytuacji interpersonalnych, polegająca na improwizowanym odgrywaniu przez członków grupy pracującej pod kierunkiem terapeuty udramatyzowanych zdarzeń, sytuacji i ról społ.;

psychogenne zaburzenia,

grupa zaburzeń psychicznych, których gł. przyczyną są czynniki o charakterze psychicznym;

psychologia

[gr. psychḗ ‘dusza’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],

współcześnie, w najszerszym rozumieniu — nauka zajmująca się ludzkimi czynnościami lub zachowaniami, które składają się zarówno z subiektywnych procesów umysłowych, jak i z zewnętrznych, obiektywnych i fizycznych reakcji;

psychonerwice

[gr.-łac.],

dawna nazwa grupy zaburzeń psychicznych;

psychoterapia

[gr. psychḗ ‘dusza’, therapeía ‘leczenie’],

specjalistyczne metody oddziaływania psychol., które prowadzą do trwałej zmiany w funkcjonowaniu ludzi wykazujących zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania o charakterze psychogennym, np. nerwicowe i psychosomatyczne, osobowości, a także uzależnienia.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>