nerwica
Encyklopedia PWN
zaburzenie mowy;
psychiatra;
neurofizjolog;
rośliny użytkowe wykorzystywane przez ludzi lub zwierzęta; stosowane w odpowiedniej postaci i dawce, wywierają uchwytne, pozytywne, leczn. działanie fizjol. na ich organizmy;
med. specyficzny, utrzymujący się dłużej stan emocjonalny (nastrój), w którym dominuje odczucie silnego zagrożenia lub zagrażającej zmiany, wywodzących się z nie znanego, nie dostrzeganego źródła;
logoterapia
zainicjowana przez V. Frankla szkoła psychoterapii uznająca za jedno z gł. źródeł nerwic poczucie bezsensu życia;
[gr. lógos ‘sens’, terapeíā ‘leczenie’],