neobehawioryzmu
Encyklopedia PWN
behawioryzm
kierunek w psychologii, który powstał na początku XX w. i stanowił aż do połowy lat 70. jeden z podstawowych paradygmatów tzw. psychologii akademickiej; zwanej też teorią zachowania, teorią bodźca–reakcji lub teorią s–r (ang. stimulus–reaction).
[ang. behaviour ‘zachowanie się’],
Hull
psycholog amerykański;
[hal]
Clark Leonard, ur. 24 V 1884, Akron (stan Nowy Jork), zm. 10 V 1952, New Haven (stan Connecticut),
Tolman
psycholog amerykański;
[tọulmən]
Edward Chace , ur. 14 IV 1886, West Newton (stan Massachusetts), zm. 19 XI 1959, Berkeley (stan Kalifornia),
psychologia
współcześnie, w najszerszym rozumieniu — nauka zajmująca się ludzkimi czynnościami lub zachowaniami, które składają się zarówno z subiektywnych procesów umysłowych, jak i z zewnętrznych, obiektywnych i fizycznych reakcji;
[gr. psychḗ ‘dusza’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],