nawigację meteorologiczną
Encyklopedia PWN
nawigacja
prowadzenie obiektu ruchomego (statku wodnego, powietrznego lub kosmicznego, pojazdu lądowego); także nauka o sposobach, metodach i środkach technicznych prowadzenia obiektów ruchomych według wyznaczonej trasy, wyboru trasy, wyznaczania pozycji obiektów ruchomych i nieruchomych (wspomaganie geodezji) oraz wyznaczania błędów pomiarów pozycji.
[łac. navigatio ‘żegluga’],
największa seria sowieckich bezzałogowych sztucznych satelitów Ziemi, wynoszonych na orbitę okołoziemską pojedynczo lub niekiedy grupowo przez rakiety nośne typu: Kosmos, Proton, Sojuz, Cyklon;
zespół zagadnień i środków związanych z użytkowaniem statków powietrznych (samolotów, śmigłowców, szybowców, balonów i in.);
prowadzenie statku trasą najkorzystniejszą pod względem aktualnych warunków meteorol.;
NOAA, ang. National Oceanographic and Atmospheric Administration, Narodowy Urząd do spraw Badań Oceanów i Atmosfery,
urząd utworzony 1970 przez rząd USA i jemu podległy; prowadzi działalność mającą na celu ochronę środowiska przyr. oraz jego racjonalne wykorzystanie;
