natury
Encyklopedia PWN
prawo natury, prawo naturalne:
hipotetyczny stan, w jakim miała znajdować się ludzkość, zanim powstała organizacja społeczna, w którym jednostki były zdane tylko na siebie;
natura
istota, zasada bytu rzeczywistości człowieka pojmowana różnie w zależności od koncepcji filozoficznych lub teologicznych;
[łac., ‘przyroda’],
natura non facit saltus
średniowieczny aforyzm, przejęty przez G.W. Leibniza i K. Linneusza, głoszący, że natura zachowuje ciągłość w swoim rozwoju.
[łac., ‘natura nie czyni skoków’],
natura horret vacuum
natura boi się próżni.
[łac.],
