nasycenia

Encyklopedia PWN

prawo głoszące, że cząstkowe prężności par poszczególnych składników roztworu doskonałego są w określonej temperaturze proporcjonalne do ich stężeń: pA = pA0 · xA, gdzie pA — cząstkowa prężność pary nasyconej w danej temperaturze składnika A nad roztworem, pA0 — prężność pary nasyconej w tej temperaturze czystego składnika A, xA — stężenie składnika A wyrażone w ułamku molowym;
remanencja
[łac.],
indukcja magnetyczna szczątkowa, Br,
fiz. wartość indukcji magnetycznej utrzymująca się w ferromagnetyku po usunięciu zewnętrznego pola magnetycznego magnesującego go do stanu nasycenia;
saturacji strefa, strefa nasycenia wodą,
geol. górna strefa skorupy ziemskiej, w której wolne przestrzenie w skałach (pory, szczeliny i różnego rodzaju pustki) są w całości wypełnione wolną wodą podziemną;
fiz., techn. taśma (giętka wstęga) wykonana z materiału magnet. lub zawierająca materiał magnet., stosowana do rejestracji sygnałów elektr., stanowiących przetworzone dźwięki, obrazy lub dane;
związki organiczne o cząsteczkach zbudowanych wyłącznie z atomów węgla i wodoru;
złącze prostujące, kontakt prostujący,
układ 2 stykających się ze sobą materiałów o różnym charakterze przewodnictwa elektr. (półprzewodniki, metale), mający nieliniową, asymetryczną charakterystykę prądowo-napięciową i związaną z tym zdolność prostowania prądu elektrycznego.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia