następniki
Encyklopedia PWN
modus ponendo ponens
log. prawo rachunku zdań (sylogizmu kategoryczno-hipotetycznego), według którego prawdziwość poprzednika prawdziwej implikacji pociąga za sobą prawdziwość następnika tej implikacji.
[łac., ‘sposób potwierdzający potwierdzeniem’],
modus tollendo tollens
log. prawo rachunku zdań (sylogizmu kategoryczno-hipotetycznego), według którego fałszywość następnika prawdziwej implikacji pociąga za sobą fałszywość jej poprzednika.
[łac., ‘sposób zaprzeczający zaprzeczeniem’],
muz. element formy muzycznej, struktura będąca wyrazową i log. (w znaczeniu muz.) całością pod względem melodii, rytmu, harmonii itp.;
metodol. prawa nauk. opisujące prawidłowości zachodzące w warunkach niespotykanych w rzeczywistości lub dotyczące przedmiotów, których pewne cechy przyjmują nigdy nie zrealizowane w rzeczywistości wartości graniczne.
wnioskowania reguły, dyrektywy wnioskowania, zw. też dyrektywami wiedzotwórczymi lub regułami dowodzenia,
reguły log. poprawnego przekształcania zdań, pozwalające uznawać pewne zdania na podstawie innych, uznanych już zdań.
log. stosunek niesymetryczny i przechodni (relacja), zachodzący między 2 zdaniami, p i q, z których pierwsze stanowi rację, a drugie — jej następstwo, przy zachowaniu następujących warunków: ilekroć racja jest prawdziwa, tylekroć prawdziwe jest następstwo;