narzucony
Encyklopedia PWN
rycerstwo
warstwa społeczna złożona z konnych wojowników, istniejąca w Europie łacińskiej w epoce dojrzałego i późnego średniowiecza (XI–XV w.).
[rycerz < staroczes. rytieř < średnio-wysoko-niem. ritaere ‘jeździec’],
łac. militia, ang. chivalry, fr. chevalerie, niem. Rittertum,
Saint-Malo
m. w północno-zachodniej Francji, w Bretanii, w dep. Ille-et-Vilaine, przy ujściu rz. Rance do cieśn. La Manche.
[sę malọ] 
,
,
Seleukos IV Filopator
król Azji od 187,
[gr., ‘miłujący ojca’],
Séleukos Philopátōr, z dyn. Seleucydów, ur. ok. 220, zm. 175 r. p.n.e.,
Shaw , ur. 26 VII 1856, Dublin, zm. 2 XI 1950, Ayot Saint Lawrence (hrab. Hertfordshire),
angielski dramatopisarz i krytyk literacki.
[szo:]
George Bernard , ur. 26 VII 1856, Dublin, zm. 2 XI 1950, Ayot Saint Lawrence (hrab. Hertfordshire),
sieluńskie dobra, księstwo sieluńskie,
posiadłości w widłach Bugu i Narwi, z ośrodkiem w Sieluniu (pow. pułtuski), należące do prepozytów płockich, którzy narzucili tamtejszej drobnej szlachcie swoje zwierzchnictwo;
