nadziemnych

Encyklopedia PWN

[gr. xērós ‘suchy’, morphḗ ‘postać’],

bot. zjawisko przystosowania się organizmów roślinnych, kserofitów, do specyficznych warunków (np. na stepach, pustyniach, skałach, solniskach) bytowania w suchym środowisku, do przetrwania długich okresów braku wody lub utrudnieniu przy jej pobieraniu (zasolenie środowiska, u słonorośli);

łęty,

roln. części nadziemne ziemniaka, pozostałe na polu po wykopaniu bulw;

łodyga,

bot. część składowa sporofitu roślin naczyniowych, osiowy organ, na którym są osadzone liście, wraz z nimi stanowiący pęd (pęd roślinny);

łubin, Lupinus,

rodzaj z rodziny bobowatych (motylkowatych);

mannica nadmorska, Puccinellia maritima,

drobnokępowa, niska trawa pastewna, z nadziemnymi rozłogami, gat. rosnący na glebach słonych, w Polsce w nadmor. pasie Pomorza na niskich pobrzeżach mor., gdzie umacnia ławice piaszczyste.

miąższość drzewa,

objętość drewna zawartego w części nadziemnej drzewa, wyrażona w m³.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>