nabojowa
Encyklopedia PWN
kapiszon
wojsk. spłonka do inicjowania zapłonu ładunku prochowego w komorze nabojowej kapiszonowych karabinów i pistoletów (stosowanych w XIX w., ładowanych odprzodowo);
[fr.],
techn. część broni palnej, w której przesuwa się zamek — komora zamkowa, oraz tylna, gładka część przewodu lufy, w której umieszcza się nabój przed odpaleniem — komora nabojowa.
rewolwer
krótka broń palna powtarzalna (nieautomatyczna) o skutecznym zasięgu do ok. 50 m, w której pojemnikiem nabojów (magazynkiem) jest obrotowy bębenek z kilkoma (zwykle 6) komorami nabojowymi;
[ang. < łac. revolvo ‘obracam ponownie’],
karabin, w którym nabój do komory nabojowej jest wprowadzany z magazynka, a po oddaniu strzału jego łuska wypychana zamkiem po wykonaniu odpowiednich ruchów przez strzelającego.
wojsk. nazwa: 1) przyrządu do szybkiego ładowania naboi w taśmy i magazynki pistoletów i karabinów maszyn., 2) zasobnika do doprowadzania naboi do komory nabojowej karabinu maszyn., 3) zasobnika zawierającego kilka naboi, wstawianego do magazynka broni strzeleckiej.
wojsk. część naboju służąca do umieszczenia w niej ładunku prochowego — miotającego, zapłonnika (spłonki), do zamocowania pocisku (w nabojach zespolonych) i uszczelnienia komory nabojowej podczas wystrzału oraz do zabezpieczenia ładunku przed wpływami atmosferycznymi i uszkodzeniami mechanicznymi;
