nabiegunniki
Encyklopedia PWN
fiz. skrajna część magnetowodu wyznaczająca kierunek i rozkład linii sił pola magnetycznego.
odpowiednio ukształtowany obszar pola magnet. (s.e. magnetyczna) lub pola elektr. (s.e. elektrostatyczna) skupiający przechodzącą przezeń wiązkę obdarzonych ładunkiem cząstek (elektronów, jonów); działa w podobny sposób jak soczewka szklana, skupiająca wiązkę promieni świetlnych.
element lub zespół elementów wykonanych z ferromagnetyka, służący do prowadzenia strumienia magnet., wytworzonego przez magnes trwały, elektromagnes itp., wzdłuż zadanej drogi;
cykliczny akcelerator elektronów, w którym do przyspieszania cząstek wykorzystuje się zjawisko indukcji elektromagnetycznej;
przetwornik elektroakustyczny przetwarzający sygnały elektr. na sygnały akustyczne przekazywane bezpośrednio do ucha słuchającego;
