muza
Encyklopedia PWN
rytm
muz. jeden z podstawowych elementów dzieła muz., regulujący jego przebieg w czasie;
[gr. rhythmós ‘takt’, ‘rytm’],
serializm, technika serialna,
muz. w węższym znaczeniu — kompozytorska technika posługiwania się w utworze serią 12 różnych pod względem wysokości dźwięków (seria, muz. ), równoznaczna z techniką dodekafoniczną (dodekafonia); w szerszym i powszechniejszym znaczeniu — technika totalnej organizacji materiału muz. w utworze, tzn. technika podporządkowująca zasadom serii (jej strukturze) wszystkie lub większość elementów muz.: nie tylko wysokość dźwięków, ale ich głośność, czas trwania, barwę itd.
transkrypcja
muz. opracowanie utworu muz. na inny niż w oryginale zespół wykonawczy (orkiestracja) lub inny instrument;
[łac. transcriptio ‘przepisywanie’],
tancerka rosyjsko-amerykańska;
towarzystwo muz., zał. 1871 z inicjatywy W. Wiślickiego;