morfologia
Encyklopedia PWN
morfologia
językozn.:
[gr. morphḗ ‘kształt’, ‘postać’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
dział botaniki zajmujący się budową roślin;
nauka badająca budowę wewn. i zewn. organizmów zwierzęcych w rozwoju rodowym (m.z. ewolucyjna), osobniczym i u postaci dojrzałych;
zespół informacji dotyczących elementów upostaciowionych krwi;
lekarz i przyrodnik;
językoznawstwo, lingwistyka,
nauka o językach indywidualnych i o języku w ogóle, tzn. o charakterystycznej dla człowieka zdolności mówienia, która odróżnia go od zwierząt.
