monolityczną
Encyklopedia PWN
dyskretny przyrząd, element dyskretny, element indywidualny,
przyrząd półprzewodnikowy (np. dioda, tranzystor) o autonomicznej strukturze, zamknięty w obudowie (oprawce) i zaopatrzony w końcówki;
nurt w architekturze europejskiej lat 40.–60. XX w., charakteryzujący się użyciem betonu jako materiału do formowania różnych kształtów, surowym monumentalizmem form, niezafałszowaną ekspresją materiałów oraz powierzchniową fakturą odsłaniającą metody konstrukcyjne.
dioda
przyrząd elektronowy o 2 elektrodach (anoda i katoda) odznaczający się nieliniową i niesymetryczną charakterystyką prądowo-napięciową;
[gr.],
m. w północnej Etiopii, w regionie Amhara, na Wyż. Abisyńskiej na wys. 2630 m.
magnetodielektryki
materiały, które cechuje mała przewodność elektr. (konduktywność) oraz duża wartość przenikalności magnetycznej;
[gr.],
protruzja
geol. ciało lawowe w kształcie pionowej iglicy lub walca, powstałe w wyniku wypychania z krateru wulkanicznego, pod wpływem ciśnienia magmy, prawie zestalonej, lecz jeszcze plastycznej, kwaśnej lub obojętnej lawy;
[łac.],