monarszy
Encyklopedia PWN
francuski prawnik i twórca myśli politycznej doby odrodzenia, ideolog francuskiego absolutyzmu.
władca cesarstwa, tytuł monarszy wywodzący się od jednego z członów imienia Gajusza Juliusza Cezara (Cezar);
rycerstwo
warstwa społeczna złożona z konnych wojowników, istniejąca w Europie łacińskiej w epoce dojrzałego i późnego średniowiecza (XI–XV w.).
[rycerz < staroczes. rytieř < średnio-wysoko-niem. ritaere ‘jeździec’],
łac. militia, ang. chivalry, fr. chevalerie, niem. Rittertum,
Sekretariat Stanu Królestwa Polskiego, ros. Stats-siekrietariat Carstwa Polskogo,
urząd powołany w Petersburgu na mocy konstytucji Królestwa Polskiego 1815;