międzynarodowe
Encyklopedia PWN
prawo międzynarodowe publiczne, łac. ius gentium, prawo narodów,
zespół norm regulujących przede wszystkim stosunki zewn. państw, jak również stosunki międzynar. z udziałem innych niż państwa podmiotów tego prawa (międzynar. organizacje międzyrządowe, Stolica Apostolska, niesuwerenne podmioty terytorialne, narody walczące o niepodległość).
zespół norm regulujących problemy wywołane obowiązywaniem w poszczególnych państwach odrębnych systemów prawnych w dziedzinie szeroko rozumianego prawa cywilnego.
ekon. impreza handlowa o międzynarodowym zasięgu; ważny element wymiany handlowej, gromadzący producentów towarów i usług, bezpośrednich nabywców i pośredników.
ekon. międzynarodowe instytucje finansowe działające na podstawie międzypaństwowych porozumień, tworzone w celu dokonywania międzynarodowych operacji finansowych, m.in. finansowania i kredytowania wymiany handlowej i inwestycji o międzynarodowym znaczeniu oraz przeprowadzania związanych z nimi rozliczeń, także wspierania rozwoju gospodarczego państw.
całokształt instytucji międzynarodowych o stałym charakterze, niezależnym od stron sporu, składzie i wiążącej mocy rozstrzygnięć utworzonych dla rozstrzygania sporów prawnych między podmiotami prawa międzynarodowego (państwami) oraz między państwami a innymi podmiotami.
rzeki żeglowne połączone z morzem, przepływające przez terytorium co najmniej 2 lub kilku państw lub stanowiące ich granice, na których ustanowiono na podstawie umowy międzynarodowej wolność żeglugi dla statków handlowych wszystkich państw.
