miotać
Encyklopedia PWN
broń przeznaczona do miotania różnego rodzaju pocisków;
uzbrojenie artylerii przedogniowej, używane od IV w. p.n.e. do XIV w. n.e.;
materiały wybuchowe służące do nadania dużej prędkości pociskom (prochy) lub rakietom (rakietowe materiały pędne);
rodzaj broni miotającej, która do napędu pocisków wykorzystuje energię gazów powstających podczas spalania ładunku miotającego (napędowego);
wyrzucenie pocisku z broni miotającej (np. łuku, kuszy, broni palnej) oraz jego lot po torze.
miotany na odległość przedmiot (amunicja), przeznaczony do rażenia celu lub wykonania innego zadania — np. zadymienia terenu, rozrzucenia ulotek;
