mikrofalowe
Encyklopedia PWN
tranzystor
przyrząd półprzewodnikowy o co najmniej 3 elektrodach mający właściwość wzmacniania sygnałów elektr., tj. stanowiący element czynny układów elektronicznych;
[ang.],
diatermia
początkowo metoda leczn. polegająca na nagrzewaniu ciała za pomocą fal elektromagnetycznych o częst. radiowych, obecnie termin określający także generatory tych fal (stosowane w medycynie od 1928).
[gr. diá ‘przez’, thérmē ‘gorąco’],
holografia
technika zapisu i odtwarzania pól falowych, np. świetlnych, mikrofalowych, akustycznych, elektronowych, której istotną cechą jest możliwość zapisu na nośniku informacji zarówno o amplitudzie, jak i o fazie fali.
[gr.],
fiz. w elektronice kwantowej urządzenie stosowane w maserach (p. mikrofalowe) i laserach (p. opt.) do wytwarzania silnego pola elektromagnetycznego lub strumienia nośników prądu elektr. w celu wzbudzenia atomów, jonów lub cząsteczek ośr. czynnego do określonych stanów energ. (pompowanie);
fiz. proces uzyskiwania inwersji obsadzeń poziomów energ. w atomie wskutek absorpcji promieniowania elektromagnetycznego z zakresu od nadfioletu do podczerwieni (p. optyczne, wykorzystywane w laserach) lub z zakresu mikrofal (p. mikrofalowe, wykorzystywane w maserach);