mielinowych
Encyklopedia PWN
przewodzenie impulsów we włóknach nerwów i w ośrodkowym układzie nerwowym.
stwardnienie rozsiane, SM, sclerosis multiplex, sclerosis disseminata,
choroba neurologiczna, należąca do grupy chorób demielinizacyjnych, polegająca na powstawaniu w ośrodkowym układzie nerwowym (mózgowie i rdzeń kręgowy) ognisk rozpadu osłonek mielinowych (rdzennych) włókien nerwowych.
wypustki komórek nerwowych (neuron), gł. aksony, a w przypadku neuronów czuciowych także dendryty;
osłonki otaczające włókna nerwowe większości bezkręgowców oraz wszystkich kręgowców;
choroby ośrodkowego układu nerwowego związane z rozpadem osłonek mielinowych lub rdzennych nerwu (demielinizacja);
leukodystrofie
med. choroby zwyrodnieniowe, uwarunkowane genetycznie, polegające na upośledzeniu metabolizmu lipidów osłonek mielinowych włókien nerwowych.
[gr.],
