miazga zęba
Encyklopedia
odmiana tkanki łącznej kręgowców zawierająca naczynia krwionośne, limfatyczne oraz włókna nerwowe;
anat. zwykle drobne, twarde twory osadzone (z reguły) w jamie gębowej większości kręgowców (u człowieka jamie ustnej), głównie na szczękach tego pierwszego odcinka układu pokarmowego, służące do przytrzymywania, odcinania i rozdrabniania pokarmu;
tkanka łączna włóknista zbita, wyściełająca zębodół, otaczająca korzeń zęba;
dział medycyny klinicznej i nauka o przyczynach, przebiegu, rozpoznawaniu, zapobieganiu i leczeniu schorzeń jamy ustnej, zębów oraz narządów sąsiadujących;
zębina, dentyna,
odmiana tkanki łącznej oporowej kręgowców podobna do tkanki kostnej, budująca wewn. strukturę zęba;
dział stomatologii zachowawczej zajmujący się diagnostyką i leczeniem miazgi zęba i tkanek okołowierzchołkowych.
trepanacja
med. operacja chirurgiczna polegająca na wywierceniu otworu w kościach pokrywy czaszki lub w kościach długich za pomocą trepana;
[łac. < gr. trýpanon ‘świder’],
zgorzel, gangrena,
med. martwica tkanek powstająca w przebiegu zakażenia drobnoustrojami beztlenowymi;
rodzaj zarodkowej tkanki łącznej;
komórki wytwarzające zębinę, przylegające do jej wewnętrznych powierzchni od strony miazgi zęba.
leki stosowane w zapobieganiu i leczeniu próchnicy zębów, chorób miazgi i ozębnej, chorób jamy ustnej, powikłań po zabiegach chirurgicznych.
Tabele, zestawienia
Słownik języka polskiego
miazga zęba, miazga zębowa «miękka, silnie unerwiona tkanka wypełniająca część zęba»