mianownikiem
Encyklopedia PWN
poststrukturalizm
termin upowszechniony na gruncie amerykańskiej wiedzy o literaturze w późnych latach 70., stosowany retrospektywnie na oznaczenie zróżnicowanego wewnętrznie zespołu zjawisk (koncepcji teoretycznych, praktyk analitycznych, stanowisk i tendencji oraz sposobów ich opisu) we współczesnej myśli humanistycznej, które pojawiły się w końcu lat 60. we Francji i w Stanach Zjednoczonych.
[łac.],
mat. twierdzenie ułatwiające obliczanie granic wyrażeń nieoznaczonych postaci 0/0 lub ∞/∞: jeśli f i g są funkcjami różniczkowalnymi na pewnym przedziale (a, b) ⊂ ℝ, x0 jest punktem skupienia tego przedziału i 
lub 
, a ponadto granica 
istnieje i jest równa A, to granica 
też istnieje i jest równa A;
lub , a ponadto granica istnieje i jest równa A, to granica też istnieje i jest równa A;
jednostka języka pełniąca funkcję semantyczną lub syntaktyczną;
nominativus
→ mianownik.
[łac.]
reformatorski ruch pedag., którego celem była odnowa szkoły oraz unowocześnienie zasad nauczania i wychowania;
