metryką

Encyklopedia PWN

metryka
[średniow. łacina matricula ‘katalog’, ‘opis’],
hist. księga wpisów wystawionych dokumentów i dokonywanych czynności publicznoprawnych dla różnych odbiorców, prowadzona w kancelarii panującego;
metryka
[średniow. łacina matricula ‘katalog’, ‘opis’],
prawo:
metryka
[gr. metrikós ‘dotyczący miary’],
mat. funkcja przyporządkowująca dowolnym 2 punktom przestrzeni metrycznej nieujemną liczbę (odległość w tej przestrzeni) d(x, y) spełniającą warunki: 1) d(x, y) = 0 ≡ x = y; 2) d(x, y) = d(y, x); 3) d(x, y) ≤ d(x, z) + d(z, y).
metryka
[gr. metrikós ‘dotyczący miary’],
lit. nauka o rytmicznych formach wiersza, w węższym znaczeniu — o antycznym wierszu iloczasowym;
kilka serii ksiąg wpisów akt wystawianych przez pol. kancelarię król. (od poł. XVII w. także przez inne kancelarie);
informacja umieszczona na odwrocie karty tytułowej lub na ostatniej stronie książki, zwykle u dołu;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia