metryką
Encyklopedia PWN
metryka
hist. księga wpisów wystawionych dokumentów i dokonywanych czynności publicznoprawnych dla różnych odbiorców, prowadzona w kancelarii panującego;
[średniow. łacina matricula ‘katalog’, ‘opis’],
metryka
prawo:
[średniow. łacina matricula ‘katalog’, ‘opis’],
metryka
mat. funkcja przyporządkowująca dowolnym 2 punktom przestrzeni metrycznej nieujemną liczbę (odległość w tej przestrzeni) d(x, y) spełniającą warunki: 1) d(x, y) = 0 ≡ x = y; 2) d(x, y) = d(y, x); 3) d(x, y) ≤ d(x, z) + d(z, y).
[gr. metrikós ‘dotyczący miary’],
metryka
lit. nauka o rytmicznych formach wiersza, w węższym znaczeniu — o antycznym wierszu iloczasowym;
[gr. metrikós ‘dotyczący miary’],
kilka serii ksiąg wpisów akt wystawianych przez pol. kancelarię król. (od poł. XVII w. także przez inne kancelarie);
informacja umieszczona na odwrocie karty tytułowej lub na ostatniej stronie książki, zwykle u dołu;
Materiały dodatkowe
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
