metodzie kontrastu fazowego
Encyklopedia PWN
metoda badania mikroskopowego bezbarwnych, przezroczystych, ale niejednorodnych optycznie obiektów, np. preparatów histologicznych, wykorzystująca różną zmianę fazy fali świetlnej po przejściu przez różne punkty obiektu i ośrodka;
zespół metod służących do określania struktury materii, tj. rodzaju atomów, z których jest ona zbudowana i rozmieszczenia ich w przestrzeni.
dziedzina nauki i techniki, w której wykorzystuje się fale elektromagnetyczne do formowania powiększonych obrazów obiektów lub ich elementów;
przyrząd optyczny pozwalający na otrzymywanie powiększonych (do ok. 2000 razy) obrazów małych przedmiotów lub ich szczegółów, niedostrzegalnych dla oka (mniejszych od ok. 0,08 mm);
dział optyki zajmujący się przetwarzaniem sygnałów opt. w dziedzinie częst. przestrzennych;
mikroskop elektronowy transmisyjny, ang. Transmission Electron Microscope (TEM),
przyrząd do badania (obrazowania) struktury ciał, gł. ciał stałych, w którym wykorzystuje się strumień elektronów o dużej energii skupiany przez soczewki elektromagnetyczne;
