metodologiczny
Encyklopedia PWN
córka Jana, etnomuzykolog;
żona Feliksa Daszyńskiego, ekonomistka, historyk gospodarczy, socjolog i działaczka społeczna;
zespół poglądów filozoficznych i literackich kwestionujący tradycyjne metafizyczne relacje pomiędzy znakiem i oznaczanym pojęciem (także rzeczą), istotą i zjawiskiem, tożsamością i różnicą, tym, co fonetyczne (wynikające z uprzywilejowania mowy) i niefonetyczne;
Descartes
francuski filozof, fizyk i matematyk; jeden z najbardziej rewolucyjnych umysłów XVII w., zwany ojcem filozofii nowożytnej.
[dekạrt]
René , forma zlatynizowana Renatus Cartesius, Kartezjusz, ur. 31 III 1596, La Haye (ob. La Haye-Descartes, Turenia), zm. 11 II 1650, Sztokholm,
determinizm
filoz. pogląd, zgodnie z którym zajście każdego zdarzenia (zjawiska) jest wyznaczone jednoznacznie przez zdarzenie (zjawisko) poprzedzające je w czasie; stanowi zasadę wyjaśnienia prawidłowości i przewidywania zdarzeń (zjawisk); przeciwieństwo indeterminizmu.
[łac. determinare ‘ograniczać’, ‘określać’],
filoz. zasada oszczędności, prostoty myślenia, formułowana jako postulat metodologiczny („najlepszy sposób wyjaśniania, to sposób najprostszy”) lub jako teza teoriopoznawcza;