metodologiczny
Encyklopedia PWN
analiza
wieloznaczny termin stosowany w różnych dziedzinach nauki i techniki oraz w języku potocznym.
[gr. análysis ‘rozłożenie’, ‘rozbiór’],
aposterioryzm
filoz. stanowisko w teorii poznania, wg którego prawdziwe poznanie zawsze opiera się na doświadczeniu lub dochodzi do skutku po doświadczeniu (a posteriori), a dla swego uzasadnienia wymaga bezpośredniego lub pośredniego odwołania się do doświadczenia, które przesądza o prawdziwości wiedzy (zwłaszcza wiedzy naukowej);
[łac.],
Arystoteles, Aristotélēs, ur. 384 p.n.e., Stagira (Tracja), zm. 322 p.n.e., Chalkis na wyspie Eubei,
filozof grecki, najwszechstronniejszy myśliciel i uczony starożytności.
żona Witolda Kuli, matka Marcina Kuli, socjolog i historyk myśli społecznych;
niemiecki teoretyk kultury, etnolog, folklorysta;
behawioryzm
kierunek w psychologii, który powstał na początku XX w. i stanowił aż do połowy lat 70. jeden z podstawowych paradygmatów tzw. psychologii akademickiej; zwanej też teorią zachowania, teorią bodźca–reakcji lub teorią s–r (ang. stimulus–reaction).
[ang. behaviour ‘zachowanie się’],