metodologiczny

Encyklopedia PWN

pozytywizm
[fr. positivisme < łac. positivus ‘oparty’, ‘uzasadniony’],
filoz. w wąskim rozumieniu — system filozoficzny (filozofii pozytywnej) A. Comte’a wyłożony w Cours de philosophie positive (t. 1–6 1830–42), w szerszym — jeden z głównych nurtów w filozofii XIX i XX w., wywodzący się z refleksji filozoficznej nad poznaniem naukowym oraz nad strukturą metodologiczną i osiągnięciami teoretycznymi i praktycznych nauk szczegółowych (zwłaszcza ścisłych).
Bacon
[bẹıkən]
Francis Wymowa, baron of Verulam, ur. 22 I 1561, Strand k. Londynu, zm. 9 IV 1626, Londyn,
angielski mąż stanu i filozof, prawnik.
Durkheim
[dürkẹm]
Émile Wymowa, ur. 15 IV 1858, Épinal, zm. 13 XI 1917, Paryż,
francuski socjolog i filozof, twórca francuskiej szkoły socjologicznej.
historyzm
[łac. < gr.],
stanowisko filozoficzne i metodologiczne, różnie rozumiane, postulujące rozpatrywanie zjawisk społecznych i kulturowych w procesie ich powstawania i rozwoju.
Mill
[mıl]
John Stuart Wymowa, ur. 10 V 1806, Londyn, zm. 8 V 1873, Awinion,
angielski filozof, logik i ekonomista.
ekon. interdyscyplinarny kierunek naukowy, powstały w latach 70. XX w., którego przedmiotem badań są procesy społeczno-ekonomiczne zachodzące w skali całego globu wraz z ich przyrodniczymi uwarunkowaniami.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia