metafizyce
Encyklopedia PWN
hiszp. jezuita, zw. Doctor Eximius; jeden z najwybitniejszych filozofów i teologów XVI w.;
kierunek w filozofii średniow., zapoczątkowany przez uczonych ang. w XII w. i rozwijający się w XIII w. na uniwersytecie w Oksfordzie;
szkotyzm, skotyzm,
doktryna filozoficzno-teologiczna Jana Dunsa Szkota, a także ogólna nazwa kierunków myślowych nawiązujących do tej doktryny;
okres historii w kręgu kultury europejskiej obejmujący czasy między upadkiem cesarstwa rzymskiego a przemianami zachodzącymi w Europie w dobie odrodzenia;
teodycea
termin wprowadzony przez G.W. Leibniza w tytule traktatu filozoficznego, poświęconego obronie sprawiedliwości Bożej w odpowiedzi na zarzuty przeciw istnieniu Opatrzności, oparte na stwierdzeniu zła w świecie;
[łac. < gr.],
nurt w teologii lingwistycznej, w którym słowo „Bóg” straciło swoje podstawowe znaczenie i w którym szuka się nowych form wyrazu na określenie istoty oraz zadań religii chrześcijańskiej w świecie współczesnym (inne nazwy t.ś.B. to: chrześcijaństwo bez Boga, chrześcijański ateizm, teologia laicyzacji lub sekularyzacji, kryzys języka wiary).
