metafizyce
Encyklopedia PWN
okres w dziejach kultury europejskiej od końca XVII w. (w Polsce od połowy XVIII w.) do początku XIX w.
amer. filozof religii, logik, filozof języka i epistemolog;
postmodernizm
ogólne określenie nowych tendencji we współczesnej kulturze, filozofii nauki, życiu społecznym i politycznym, oraz sposobów ich opisu;
[łac.-fr.],
poststrukturalizm
termin upowszechniony na gruncie amerykańskiej wiedzy o literaturze w późnych latach 70., stosowany retrospektywnie na oznaczenie zróżnicowanego wewnętrznie zespołu zjawisk (koncepcji teoretycznych, praktyk analitycznych, stanowisk i tendencji oraz sposobów ich opisu) we współczesnej myśli humanistycznej, które pojawiły się w końcu lat 60. we Francji i w Stanach Zjednoczonych.
[łac.],
pozytywizm
filoz. w wąskim rozumieniu — system filozoficzny (filozofii pozytywnej) A. Comte’a wyłożony w Cours de philosophie positive (t. 1–6 1830–42), w szerszym — jeden z głównych nurtów w filozofii XIX i XX w., wywodzący się z refleksji filozoficznej nad poznaniem naukowym oraz nad strukturą metodologiczną i osiągnięciami teoretycznymi i praktycznych nauk szczegółowych (zwłaszcza ścisłych).
[fr. positivisme < łac. positivus ‘oparty’, ‘uzasadniony’],
prywacja
[łac.]:
