melodyczny
Encyklopedia PWN
akompaniament
tło muz. towarzyszące gł. partii melodycznej, wykonywanej zazwyczaj solo (przez jednego instrumentalistę lub śpiewaka), i stanowiące jej uzupełnienie harmoniczne, także rytmiczne i kolorystyczne;
[wł. accompagnamento ‘wtór’, ‘orszak’],
akordeon
instrument muz. klawiszowy z grupy idiofonów dętych, skonstruowany 1829 w Wiedniu przez C. Demiana;
[fr.],
antykadencja
wzniesienie intonacyjne, kierunek rosnący linii melodycznej mowy, będący sygnałem niedokończenia i zapowiedzią dalszego ciągu zdania;
[gr. antí ‘przeciw’, ‘naprzeciw’, łac. cadentia ‘upadek’],
aulos
instrument muz. z grupy aerofonów stroikowych, popularny w staroż. Grecji, związany tam z kultem Dionizosa;
[gr.],
niemiecki kompozytor i organista, przedstawiciel późnego baroku, jeden z największych twórców w historii muzyki.
kompozytor.
