melodyczny
Encyklopedia PWN
muz. przenoszenie motywu lub frazy melodycznej (p. melodyczna), albo całej struktury harmonicznej (p. harmoniczna), o określony interwał w górę (p. wznosząca się) lub w dół skali (p. opadająca);
przyjęty w muzyce indyjskiej model melodyczny, wyznaczający normy kompozytorskie (zasady improwizacji muz.);
recytatyw, wł. recitativo 
,
śpiew o charakterze deklamacyjnym, służący do prezentacji akcji scenicznej w operze;
,
temat
muz. cząstka utworu muz., prezentowana zwykle na początku kompozycji lub jej części, o wyrazistym rysunku melodycznym, stanowiąca często w dalszym toku utworu podstawę tzw. pracy tematycznej lub motywicznej (czyli przekształcania t., opracowywania go, uwypuklania jego charakterystycznych motywów itp.);
[gr.],
akcent
muz. wyróżnienie dźwięku lub współbrzmienia w przebiegu muz., gł. przez głośniejsze wykonanie (akcent dynamiczny, w notacji muz. zaznaczany np. sf, sfz, >), nadanie mu większej wartości rytmicznej, wydłużenie go (akcent rytmiczny) lub przez umieszczenie w wyższym rejestrze (akcent meliczny)
[łac. accentus ‘przyśpiew’],
