mechanicznych
Encyklopedia PWN
mechanika
dział fizyki zajmujący się badaniem ruchu ciał materialnych oraz oddziaływań między nimi, prowadzących do zmiany ruchu ciał lub ich odkształceń.
[gr. mēchanikḗ ‘sztuka konstruowania maszyn’],
Państwowe Zakłady Inżynierii (PZInż.),
przedsiębiorstwo w II RP, produkujące głównie samochody i inne pojazdy mechaniczne oraz broń pancerną; utworzone 1928,
prasa
techn. maszyna technol. do prasowania, czyli wywierania statycznego nacisku (bez uderzeń) na obrabiany przedmiot, prasowany materiał, montowane części itp.
[łac. presso ‘tłoczę’],
torsjograf
przyrząd do mierzenia i rejestrowania drgań skrętnych (np. wału napędowego maszyny);
[łac.-gr.],
bot. organy czepne u roślin, nie rozgałęzione lub rozgałeziające się, cienkie, wrażliwe na dotyk, pod wpływem bodźca mechanicznego (dotyku) owijające się dookoła mechanicznych podpór lub innych roślin.
geol. zespół procesów zachodzących pod wpływem czynników zewnętrznych (egzogeniczne procesy), prowadzących do rozpadu mechanicznego i rozkładu chemicznego skał;