mechanice
Encyklopedia PWN
Laplace 
, ur. 25 III 1749, Beaumont-en-Auge (Normandia), zm. 5 III 1827, Paryż,
francuski matematyk, astronom i fizyk; największy uczony końca XVIII i początku XIX w..
[laplạs]
Pierre Simon de , ur. 25 III 1749, Beaumont-en-Auge (Normandia), zm. 5 III 1827, Paryż,
wiriał
fiz. skalarna wielkość charakteryzująca siły działające na układ punktów materialnych poruszających się w ograniczonym obszarze przestrzeni z nierelatywistycznymi prędkościami: W = −− ½ Σi[łac.],
i · 
i, gdzie i — siła działająca na i-ty punkt materialny, i — wektor położenia tego punktu;
zaburzeń metoda, rachunek zaburzeń, rachunek perturbacyjny,
fiz. metoda przybliżonego rozwiązywania zagadnień matematyki, fizyki i techniki;
podobieństwa między różnymi zjawiskami fiz., wyrażające się tym, że rządzą nimi identyczne lub podobne prawa i dzięki temu przebieg rozważanych zjawisk może być opisany za pomocą jednakowych zależności matematycznych.
fiz. obowiązująca w mechanice klas. zasada, wg której wszystkie układy inercjalne są równoprawne przy formułowaniu praw mechaniki;
masa
fiz. wielkość fizyczna charakteryzująca obiekty fizyczne, służąca do ilościowego opisu ich bezwładności i oddziaływania grawitacyjnego.
[łac. < gr.],
