masą spoczynkową
Encyklopedia PWN
w mechanice relatywistycznej masa ciała będącego w spoczynku względem danego układu odniesienia.
masa
fiz. wielkość fizyczna charakteryzująca obiekty fizyczne, służąca do ilościowego opisu ich bezwładności i oddziaływania grawitacyjnego.
[łac. < gr.],
masy zachowania zasada, prawo zachowania masy,
prawo stwierdzające, że suma mas (spoczynkowych; masa) ciał biorących udział w procesie nie zmienia się;
wzór E = mc2 wyrażający związek między energią całkowitą obiektu i jego masą (relatywistyczną) określoną wzorem 
(m0 — masa spoczynkowa, v — prędkość obiektu, c — prędkość światła w próżni);
(m0 — masa spoczynkowa, v — prędkość obiektu, c — prędkość światła w próżni);
astr. obiekt będący źródłem na tyle silnego pola grawitacyjnego, że niemożliwe jest przesłanie przezeń na zewnątrz żadnej informacji.
cząstki elementarne o ładunku elektr. równym 0, spinie ℏ /2 (ℏ = h/2π, h — stała Plancka);
