magnez
Encyklopedia PWN
tlenek magnezu MgO, → magnezu tlenki.
magnezyt
minerał, węglan magnezu MgCO3;
[łac.],
metaloporfiryny
pochodne porfiryn o cząsteczkach, w których atom metalu (żelaza, magnezu, miedzi) jest centralnie wbudowany w układ porfirynowy za pośrednictwem atomów azotu pierścieni pirolowych;
[gr.],
metaloproteiny
białka, które do spełniania swoich biol. funkcji potrzebują jonów metali (najczęściej żelaza, cynku, magnezu, miedzi, manganu, wapnia), związanych bezpośrednio i specyficznie z białkiem (np. tyrozynaza) albo z grupą prostetyczną (hemoproteiny), lub też wymagają obecności jonów metali w środowisku (np. ATPazy plazmatyczna i błonowa potrzebują w roztworze jonów sodu, potasu, magnezu);
[gr.],
związki chemiczne o cząsteczkach zawierających grupę nadtlenkową –O–O–, w której tlen występuje na stopniu utlenienia –I, pochodne nadtlenku wodoru H2O2, w którego cząsteczce obydwa atomy wodoru zostały zastąpione atomami metali — n. nieorganiczne, lub grupami org. — n. organiczne;
środek do oczyszczania zębów i dziąseł;