magnetyczny

Encyklopedia PWN

biol. zdolność do oceny kierunków położenia biegunów geomagnetycznych Ziemi, stwierdzona u ślimaków, owadów, ryb i ptaków;
geofiz. wielkość wprowadzona sztucznie jako miara zaburzeń pola magnetycznego Ziemi.
lekki, wydłużony magnes trwały mogący się swobodnie obracać dookoła pionowej lub poziomej osi;
fiz. przenikalność magnet. próżni, μ0 = 4π · 10–7 N/A2;
materiały wykazujące ferromagnetyzm (poniżej temperatury Curie) lub ferrimagnetyzm (poniżej temperatury Néela);
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia