magnetycznego
Encyklopedia PWN
biol. zdolność do oceny kierunków położenia biegunów geomagnetycznych Ziemi, stwierdzona u ślimaków, owadów, ryb i ptaków;
tomografia rezonansu magnetycznego, MR, MRI (ang. Magnetic Resonance Imaging),
metoda tomografii opierająca się na wykorzystaniu magnet. właściwości jąder atomowych, zwłaszcza atomów wodoru (protonów);
magnetyczny zapis, rejestracja magnetyczna,
proces utrwalania informacji w postaci śladu magnetycznego (ścieżki) na nośniku magnetycznym w celu jej przechowywania i późniejszego, wielokrotnego odczytywania w dowolnej chwili;
pewien obszar przestrzeni wraz z ciałami w niej się znajdującymi, tworzący zamkniętą drogę, wzdłuż której występuje („płynie”) strumień indukcji magnetycznej, zwany strumieniem magnetycznym Φ;
geofiz. wielkość wprowadzona sztucznie jako miara zaburzeń pola magnetycznego Ziemi.
