magnetooptyczne
Encyklopedia PWN
fizyk;
magnetyzm
fiz. dział fizyki materii skondensowanej zajmujący się właściwościami magnetyków oraz termin stosowany na określenie właściwości magnetyków przejawiającej się w oddziaływaniu tych ciał między sobą oraz z zewnętrznym polem magnetycznym lub prądem elektrycznym.
[gr.],
urządzenie do magnetooptycznego zapisu (i odczytu) sygnału fonicznego na miniaturowym dysku magnetoopt. (minidysku, dysku MD).
fizyk francuski;
fiz. skręcenie płaszczyzny polaryzacji światła spolaryzowanego liniowo, rozchodzącego się w izotropowym, przezroczystym ośrodku umieszczonym w silnym polu magnetycznym równoległym do kierunku wiązki światła;
magnetyczny zapis, rejestracja magnetyczna,
proces utrwalania informacji w postaci śladu magnetycznego (ścieżki) na nośniku magnetycznym w celu jej przechowywania i późniejszego, wielokrotnego odczytywania w dowolnej chwili;
