magnetofon
Encyklopedia PWN
magnetofon
urządzenie do zapisywania (rejestracji) na taśmie magnet. (magnetyczny zapis) i odczytywania z niej sygnału fonicznego (dźwięku przetworzonego na sygnał elektr.);
[gr.],
DCC, ang. Digital Compact Cassette,
system cyfrowego zapisu dźwięku stosowany w kasetowych magnetofonach cyfrowych powszechnego użytku;
przetwornik elektromagnetyczny przeznaczony do przetwarzania sygnałów elektr. w zmiany pola magnet. w celu zapisania sygnałów na nośniku magnet. (g.m. zapisująca) lub odwrotnie — zmian pola magnet. w sygnały elektr. podczas odczytywania zapisu z nośnika magnet. (g.m. odczytująca), a także do namagnesowania nośnika w celu skasowania istniejącego na nim zapisu (g.m. kasująca);
kaseta magnetofonowa, kaseta audio,
kaseta z taśmą magnet. służąca do zapisywania i odtwarzania dźwięku przy użyciu magnetofonu kasetowego;
elektronik, wynalazca.
DAT, ang. Digital Audio Tape,
system cyfrowego zapisu dźwięku stosowany w magnetofonach cyfrowych;
