magnet
Encyklopedia PWN
bezwymiarowa wielkość fiz. charakteryzująca zdolność substancji do zmian jej namagnesowania pod wpływem zewn. pola magnetycznego;
fiz. uporządkowanie spinów w wiązce jąder względem wyróżnionego kierunku lub w wiązce cząstek elementarnych — względem wyróżnionej płaszczyzny;
pomiarowe przyrządy elektromechaniczne, elektryczne przyrządy wskazówkowe,
przyrządy pomiarowe, w których wielkość elektr. (prąd, napięcie, moc), dzięki zjawiskom elektrodynamicznym, jest przetwarzana w napędowy moment siły działający na część ruchomą przyrządu (zw. organem ruchomym) i wywołujący jego obrót.
elektromagnetyczny przenośnik cieczy.
instrumentalne oznaczenie jakościowego i ilościowego składu zewn. warstw atomowych ciała stałego oraz cząstek na nim zaadsorbowanych, a także określenie ich elektr., magnet. i termodynamicznych właściwości oraz elektronowej i krystalograficznej struktury.
