magnateria
Encyklopedia PWN
najwyższa warstwa stanu szlacheckiego w państwie pol.-litew. XVI–XVIII w., w Królestwie Węgier XV–XIX w.; → magnaci.
najwyższa warstwa stanu szlacheckiego w państwie polsko-litewskim XVI–XVIII w., w Królestwie Węgier — XV–XIX w.
arystokracja
elitarna warstwa społeczna, zajmująca najwyższą pozycję w społeczeństwie, do której przynależność wynika ze szlachetnego urodzenia i jest dziedziczna (arystokracja rodowa);
[gr. áristos ‘najlepszy’, kratós ‘władza’],
ród szlachecki herbu Sas, osiadły na Rusi Czerwonej;
od XV w. była tworzona systemem kaperskim;
Karol X Gustaw, z dynastii Wittelsbachów (linia Pfalz-Zweibrücken), ur. 8 XI 1622, Nyköping, zm. 13 II 1660, Göteborg,
król Szwecji od 1654, ojciec Karola XI;
