lud
Encyklopedia PWN
ludy mieszkające w azjat. części Federacji Ros., Chinach i częściowo w Mongolii;
autochtoniczni mieszkańcy południowo-wschodniej Azji i częściowo północno-wschodnich Indii;
ok. 80 ludów mówiących językami z grupy tybetańsko-birmańskiej, zamieszkujących obszar himalajski, południowo-zachodnie Chiny, północno-wschodnie Indie, Bangladesz oraz północne Indochiny;
luźni ludzie, hultaje, ludzie swawolni, wagabundzi, wałęsy, włóczęgi,
w późnym średniowieczu i czasach nowożytnych do schyłku XVIII w. kategoria ludności nieposiadająca majątku, stałego miejsca zamieszkania i stałego zajęcia, a w rezultacie niepozostająca w zależności osobistej i nieobciążona powinnościami na rzecz klasy feudalnej;
ludy mówiące językami rodziny uralskiej; dzielą się na 2 zasadnicze grupy: ugrofińską i samodyjską;
grupa 13 małych ludów wysokogórskiego Dagestanu mówiących językami kauk.;
