lotność
Encyklopedia PWN
chem. stosunek ciśnienia cząstkowego pi danego składnika (i) w parze nad cieczą do stężenia xi tego składnika w cieczy: β = pi/xi;
lotność gazu, aktywność ciśnieniowa,
chem. wielkość stosowana w termodynamice chem. pozwalająca opisywać gazy rzeczywiste prostymi równaniami, analogicznymi do równań opisujących gazy doskonałe;
destylacja
proces fizykochemiczny polegający na przeprowadzeniu (przez ogrzanie) substancji ciekłych w stan pary, skropleniu (kondensacji) par przez oziębienie i następnie zebraniu skroplonych par — skroplin (czyli destylatu) w specjalnym naczyniu. Jest to metoda rozdziału mieszanin, której podstawą jest różnica w składzie pary i cieczy opisana równowagą termodynamiczną układu.
[łac. destillatio ‘ściekanie kroplami’],
rozdzielanie mieszaniny cieczy, której składniki mają zbliżoną lotność (temperaturę wrzenia);
aktywność
w termodynamice chem. wielkość wprowadzona w celu przedstawiania praw określających stan układów rzeczywistych w tej samej postaci mat., co prawa stanu układu doskonałego;
[łac. activus ‘czynny’],
pierwiastki chem. odznaczające się lotnością (występujące w stanie gazowym w warunkach normalnych) lub dające z tlenem związki łatwo lotne, gromadzące się w atmosferze ziemskiej i hydrosferze (geochemiczna klasyfikacja pierwiastków).
